Dag 5: Omgeving Dode Zee

Waarde volgers van de familie Koert,

Vandaag was het alweer vroeg dag, rond een uur of acht vertrokken we vanaf het hotel. Ditmaal in de richting van de Dode Zee en Masada. Op deze k(r)oningsdag staat het bezoeken van een paleis op het programma, alleen niet het paleis op de Dam maar dat van Herodus.

Het was een relatief lange rit met de auto, maar onderweg hebben we ons niet verveeld. Er was van alles te zien. Allereerst de muur op de grens met de Palestijnen. Toen we een net vertrokken waren uit Jeruzalem en we de laatste bergrug achter ons lieten waren we omgeven door de woestijn; een droge ruige omgeving waar nauwelijks nog begroeiing te vinden is. Toch leven in deze omgeving ook mensen, namelijk rondtrekkende schaapherders (ook wel bekend onder de naam bedoeïenen). Zij trekken rond met hun schapen door de woestijn, bedrijven ruilhandel en geven hun schapen te drinken uit de diepe putten die gegraven zijn in de omgeving. Ook passeren we Bethanië, de herberg van de Barmhartige Samaritaan (uiteraard pas gebouwd nadat Jezus de gelijknamige gelijkenis had verteld) en ook het zeeniveau (de Dode Zee is het laagste punt op aarde en ligt meer dan 400 meter onder de zeespiegel), verder passeren we  nog de vindplaats van de Dode Zeerollen. Na het bereiken van de Dode Zee rijden we langs de westelijke kustlijn verder in zuidelijke richting, om na anderhalf uur rijden aan te komen bij Masada.

De berg van Masada is één van de uitlopers van het gebergte van Juda, het is een platform van 650 meter lang en het steekt 450 meter (we moesten, zoals op de foto’s is te zien, met de kabelbaan omhoog) boven de Dode Zeespiegel uit. De Dode Zee is altijd een reden geweest tot strijd tussen volken. Tegenwoordig is deze zee de grens tussen Israël en Jordanië. Het belang van de Dode Zee werd ook al erkend door de Romeinen die Israël bezetten in de periode rond het begin van de jaartelling. Vandaar dat er op het platform van de berg van Masada een legerplaats werd gesticht met dikke muren en wachttorens; oftewel een onneembare vesting. Masada ligt precies in het midden van de westelijke kustlijn van de Dode Zee, dus een zeer gunstige plek want van hieruit kan de hele omgeving in de gaten gehouden worden. Koning Herodus heeft bij dit fort een paleis laten bouwen, om hier in de winter te kunnen verblijven. Hij liet er een gigantisch complex van maken waarvan wij de overblijfselen hebben kunnen zien. Op het platform was een badhuis te vinden (en dat in de woestijn!), verder ook een synagoge, een privéterras, het administratieve paleis en opslagloodsen voor het voedsel. Uiteindelijk heeft hij er niks aan gehad want hij is er hoogstwaarschijnlijk zelf nooit geweest.

Tijdens de Romeinse verovering van het land Israël in het jaar 70, was Massada de laatste plaats waar de Joden zich terugtrokken. Na een belegering van 3 jaar hadden de Romeinen een grote stenen wal gebouwd naar de vesting. Toen deze klaar was, kozen de Joden ervoor om zichzelf te doden in plaats van slavernij onder de Romeinen. Zo viel ook de laatst Joodse vesting.

Op de terugweg van Masada, op weg naar onze zwemplek in de Dode Zee komen we langs de oase En Gedi. Hier is veel groen te vinden, prachtige natuur en ook mineraalwaterfabrieken. In de periode van de Bijbel was hier een compleet dorp, ook de palmtakken voor het Loofhuttenfeest kwamen hier vandaan. En Gedi is verder bekend van het verhaal over David die zich hier verborgen hield in een grot voor Saul die naar hem op zoek was. We zijn hier even gestopt om nog wat dieren te spotten. Helaas konden we niks vinden, maar juist toen we op het punt stonden om te vertrekken kwam er een enorme kudde steenbokken voorbij rennen. Dit was zeer zeldzaam, zelfs de gids had nog nooit zo’n 200 steenbokken in de wilde natuur bij elkaar gezien.

We zijn daarna doorgereden naar een ressort aan de Dode Zee, hier hebben we onze middagmaaltijd genuttigd en zijn vervolgens in de Dode Zee gaan ‘zwemmen’. Het ronddrijven en het insmeren met Dode Zeeklei leverde, zoals op de foto’s is te zien, hilarische taferelen op.

Op weg naar het hotel zijn we gestopt bij een handelaar die langs de weg zijn koopwaar stond te verkopen, ook liepen daar een tweetal kamelen rond. De jongste vier van het gezelschap hebben daar een rondje op gereden. Rond dit tijdstip gaf het kwik van de thermometer aan dat het 40 graden Celsius was. Om vijf uur kwamen we allemaal moe maar voldaan bij het hotel aan.

Gegroet

Fam Koert